Tags
Wie een boek de titel ‘De armoede van het zwitserlevengevoel’ meegeeft, vraagt erom: de kritische tegenwerping van relaxte senioren of ik het hen soms niet gun. Ze genieten elke dag volop van hun pensioen en hebben de mooiste tijd van hun leven. Hoezo armoedig? Of ik zelf wel weet wat lekker genieten is? Zeker weer zo’n moraliserende calvinist die altijd wat te mekkeren heeft.
Een misverstand. Ik kan u verzekeren, geef mij een goed glas wijn op een zomers terras en ik blijf er tot sluitingstijd hangen. En ik hoop dat ook op mijn oude dag nog te kunnen blijven doen, met hulp van een goede pensioenverzekeraar.
Waar is het mij dan wel om te doen? Om ons gebrek aan visie op ouder worden op de langere termijn.