Er komen steeds meer ouderen, en de ouderen die er zijn worden steeds ouder. We vergrijzen dubbel, maar het respect voor de oude dag lijkt evenzo dubbel af te nemen. Ouderen lijken slechts als een kostenpost te irriteren of op ons geweten te werken. Ze boezemen als schrikbeeld voor onze eigen toekomst angst in. ‘Hoe houden we de AOW en pensioenen betaalbaar en drukken we de stijgende gezondheidskosten?’ is de vraag. En: ‘Eén op de vier zal in de zorg moeten werken, maar wie wil dat nog?’ Met dan tenslotte de verzuchting: ‘het verpleeghuis, ik? Hopelijk nooit!’

Zo zullen we nooit een goede oude dag kunnen garanderen voor de babyboomers en de generaties daarna. We zullen de ouderdom opnieuw moeten uitvinden, nu hij een derde van onze levensloop gaat omvatten. Lees verder »